ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ “ΨΑΧΝΟΥΝ” ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ;

Στην πλειοψηφία των ατόμων που αναζητούν εργασία, και κυρίως των νέων ατόμων (ηλικίας 18-35 ετών) θεωρούν πως τα κύρια κριτήρια επιλογής ενός ατόμου είναι τα τυπικά προσόντα όπως πτυχίο, μεταπτυχιακό, ξένες γλώσσες, γνώση ηλεκτρονικού υπολογιστή, σχετική προϋπηρεσία κ.λπ.

ΛΑΘΟΣ! Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, η άποψη αυτή είναι λανθασμένη, ή τουλάχιστον παρεξηγημένη. Αρχικά να σημειώσουμε πως το ότι εμείς πήραμε και συνεχίζουμε να παίρνουμε πτυχία και θεωρητικές δεξιότητες γιατί απλά έτσι πρέπει (όχι γιατί πραγματικά το επιθυμούμε, αλλά γιατί έτσι ορίζει η κοινωνία, οι γονείς μας, οι καθηγητές μας κ.λπ.) δε σημαίνει ότι και οι προσφερόμενες θέσεις τα ζητάνε (περιγραφή θέσης, απαιτούμενα προσόντα). Ο σερβιτόρος δε χρειάζεται να ξέρει να χειρίζεται excel ή word, σίγουρα όμως χρειάζεται να ξέρει να επικοινωνεί και να είναι ευγενικός. Αναμφισβήτητα, τα προσόντα είναι πάντα θετικά στο να τα αποκτήσει κάποιος, δε σημαίνει όμως ότι είναι και εξίσου αποτελεσματικά, καθώς τις περισσότερες φορές δε συνδυάζονται με την εργασία, εκεί που η θεωρία συναντά την πράξη.

Επίσης, μία πολύ σημαντική παράμετρος που συνεχώς αμελούμε να λάβουμε υπόψη είναι πως δε γεννηθήκαμε όλοι καλοί επαγγελματίες ή έμπειροι.. γίναμε.. και για να γίνουμε έγιναν λάθη, προσπαθήσαμε σκληρά, επανεκπαιδευτήκαμε κ.λπ. Δεν είναι η σχετική προϋπηρεσία (τουλάχιστον σε αρκετές από τις προσφερόμενες θέσεις) που θα κερδίσει απαραίτητα την «εύνοια» του εργοδότη, αλλά η θέληση για εργασία, η πραγματική θέληση που πηγάζει από την εσωτερική δύναμη του ανθρώπου για δράση και ανάπτυξη. Και αυτή η θέληση, δυστυχώς, είναι δυσεύρετη σήμερα.

Ας αξιολογήσουμε λοιπόν τις πραγματικές μας ανάγκες, επιθυμίες, προσόντα (τυπικά και μη), τις δεξιότητες μας, τους στόχους μας και μετά ας αναζητήσουμε την επιθυμητή για εμάς εργασία, την οποία και με υπομονή, στόχο και επιμονή είναι σίγουρο ότι θα βρούμε την κατάλληλη χρονική στιγμή.

Χριστίνα Μανιφάβα